Downloadverbod: Justice For All
Downloadverbod: Back To The Future, zegt advocaat Christiaan Alberdingk Thijm in zijn opinie op IE-forum.nl. Hij spreekt zich uit tegen het in de Speerpuntenbrief van staatssecretaris Teeven voorgestelde ‘downloadverbod’ maar er zit iets scheef in zijn redenering.
Alberdingk Thijm gaat er aan voorbij dat, zoals Teeven aangeeft,
Nederland (m.u.v. Zwitserland) internationaal alleen staat in het
toestaan van downloaden van (evident) illegaal aangeboden muziek-, film-
en boekbestanden. Overigens is in het downloaden van illegaal
aangeboden software- en gamesbestanden in Nederland wel gewoon verboden.
Thijm
wil liever een heffing dan handhaving en grijpt voor het staven van
zijn streven terug op de geschiedenis voor de invoering van een
thuiskopieheffing op cassettebandjes in Duitsland omdat men terecht niet
bij mensen thuis wilde handhaven. Het Duitse voorbeeld van Thijm is
zeker illustratief maar om andere redenen dan hij noemt. In Duitsland
bestaat namelijk een heffing en tevens een verbod op downloaden van
evident illegaal aanbod. Die sluiten elkaar daar dus niet uit en dat zou
in Nederland ook niet hoeven. Daarnaast wordt in Duitsland niet
gehandhaafd tegen illegale downloaders dus ook dat is niet de conditio
sine qua non van een downloadverbod. Er wordt in Duitsland overigens wel
tegen illegale uploaders gehandhaafd. Dat in tegenstelling tot
Nederland waar dat ook mogelijk zou zijn, maar BREIN richt haar pijlen
op inbreukfaciliterende websites en -diensten.
In Nederland wil
BREIN het ‘downloadverbod’ enkel handhaven tegen sites die stelselmatig
en structureel het illegaal up- en downloaden faciliteren, zoals BREIN
dat trouwens al jaren doet. Het verbod op downloaden van ongeautoriseerd
aanbod is nodig omdat de rechter heeft bepaald dat ‘downloaden van
illegaal aanbod door de Nederlandse wetgever is toegestaan en dus ook
het faciliteren van downloaden van illegaal aanbod is toegestaan.’ Met
het verbod kunnen dus ook sites die pretenderen alleen het illegaal
downloaden te faciliteren efficiënt en effectief worden aangepakt.
Handhaving
tegen inbreukmakende downloaders is dus evenmin als in Duitsland de
bedoeling. Voor het onwenselijke aanspreken van mensen die ‘beperkt’
inbreuk maken, vormt overigens de belangenafweging die de Hoge Raad in
Lycos-Pessers als voorwaarde voor afgifte van persoonsgegevens stelt,
een drempel tegen lichtvaardige claims.
Wel is het een absolute
noodzaak dat als laatste redmiddel tegen sites die zich anoniem aan de
wet onttrekken en onderdak vinden bij malafide hosting providers in het
buitenland, access providers de toegang tot zulke sites blokkeren. Dat
grijpt niet in de privacy in en maakt slechts ontoegankelijk wat al
ontoegankelijk had moeten zijn. Thijm is van mening dat “het verleggen
van de aansprakelijkheid van consumenten naar faciliterende websites,
een verstikkende werking zal hebben”. Het zal inderdaad een verstikkende
werking op inbreukfaciliterende websites hebben. Dat is nu precies de
bedoeling. Daarnaast zal het een stimulerende werking hebben op de
investering in innoverende distributiemodellen op het internet (en
daarnaast ook in de productie van nieuwe content voor die
distributiemodellen). Het is niet voor niets dat Nederland met haar
gebrek aan een ‘downloadverbod’ ook daarin uit de pas loopt.